لحظه های آخر، نگاه معصومانه ات را دوخته بودی به سمت طوس؛ چشم به راهِ همان عزیزی که زهر فراقش، زمین‌گیرت کرده بود؛ منتظرِ همان غایبی که به شوق دیدنش، آواره بیابان شده بودی؛ مگر می شد رضایت دهی به ندیدن "رضا"یت ؟! مگر منتظر، تا گمشده اش را نبیند آرام می گیرد؟! 💔 ... 💕 @aah3noghte💕