شعر فروغ زنانه است امّا نه به این معنا که راه را بر مخاطب مرد ببندد، نه آن‌گونه که مخاطب مرد نتواند با او هم‌ذات‌پنداری کند. مباحث اشعار فروغ در عین شخصی بودن، آن‌چنان انسانی و جهان‌شمول است که برای هر مخاطبی با هر جنس، در هر زمان و مکانی قابل درک است. عمومی کردن تجارب شخصی، رؤیایی است که اکثر شعرا در ذهن می‌پرورانند و فروغ هم در این قاعده استثنا نیست. فروغ شاید تنها زنی است که به این آرزو دست یافته است. شاهد این ادّعا آن است که پاره‌های قابل توجّهی از اشعار فروغ، تبدیل به ضرب‌المثل شده‌اند: «پرواز را به خاطر بسپار، پرنده مردنی‌ست»، «به آفتاب سلامی دوباره خواهم کرد»، «تنها صداست که می ماند»... شکل کامل این یادداشت را از پیوند زیر بخوانید: https://shahrestanadab.com/Content/ID/12341/ @shahrestanadab