🌺 (64) (# راوی:) ✍ســاعت نه صبح بود تانکهاي دشــمن مرتب شــليک مي کردند و جلو مي آمدند.💔 از ســنگر کناري ما يکي ازبچه ها بلند شد واولين گلوله آرپي جي راشــليک کرد. گلوله از کنارتانک رد شد. بلافاصله تانک دشمن شليک کردو سنگررا منهدم کرد👋.تانكهائي كه ازروبرومي آمدند بســيارنزديك شده بودند. هم اولين گلوله را شــليك كرد. بلافاصله جاي خودمان راعــوض کرديم🍂 آنها بي امان شــليک ميکردند. گلوله دوم را زد. گلوله به تانک اصابت کردوباصداي مهيبي منفجر شد.👋✌️ تيربارروي مرتب شليك مي كردند💔 ماهنوزدر كنار درون خاكريزبوديم. فاصله ها با ما كمتراز صدمتربود. پرسيد: نارنجك داري؟گفتم: آره چطورمگه! گفت: كن. نبايددست. بعد گفت: تو اون سنگر گلوله آرپي جي هست بروبيار. بعد هم آماده شليك آخرين گلوله شــد. از جا بلند شد وروي خاكريزرفت. من هم دويدم ودو گلولـه آرپي جــي پيدا کردم. هنوز گلوله آخررا شــليک نکرده بود كه صدائي شنيدم!يكدفعه به سمت برگشتم. چيزي كه مي ديدم باوركردني نبود. گلوله هارا انداختم ودويدم. آرام وآسوده بردامنه خاكريزافتاده بود.💔😭 گوئي سالهاست كه به خواب رفته. برروي سينهاش حفره ائي ايجاد شده بود. خون باشدتازآنجابيرون ميزد! گلوله تيربارتانك دقيقاًبه سينه اصابت كرده بود😭😭. رنگ از چهره ام پريده بود. ومبهوت ميکردم. زبانم بند آمده😭💔 بود. کنارش نشسـتم. داد مي زدمو مي كردم. اما عكس العملي نشــان نمي داد. به من خيلي نزديك شده بودند. صداي انفجارهاوبوي باروت همه جارا گرفته بود. نمي دانســتم چه كنم. نه مي توانستم اورا به عقب منتقل كنم نه توان جنگيدن داشتم💔