💠🌸 مثل سراب 🌸💠 بیابان شوره زار در یک ظهر گرم و سوزان با تمام وجود فریاد می کند که دریاست ، دریای آب ، آن هم آب مواج ؛ در حالی که از تنها چیزی که خبری نیست آب است حتی دریغ از قطره ای. به قول حافظ سراب است نه سر آب : « دور است سر آب از این بادیه هشدار تا غول بیابان نفریبد به سرابت » و همینجا باید درسی گرفت و آن اینکه گفتن ها را ملاک نگیریم. یعنی بر اساس ظاهرها و نمودها داوری نکنیم چون گاه گفتنها با بودنها خیلی متفاوت است و ظاهرها با باطنها. شاید بارها دیده ای که کسی به حرف و زبان مدعی ایمان است اما دریغ از ذره ای باور ! و یا ظاهرش ظاهری آراسته ای است و فریاد دینداری دارد اما باطنش تار و تاریک است. متأسفانه این جماعت هیچ گاه کم نبوده و نیستند. از این رو قرآن کریم هشدار می دهد : « وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالْيَوْمِ الآخِرِ وَمَا هُم بِمُؤْمِنِينَ » پاره ای از مردم کسانی هستند که می گویند به خدا و قیامت ایمان داریم ولی ندارند و این یعنی گفتنها ملاک نباشد و این یعنی بودها و نمودها می توانند متفاوت باشند و این یعنی آدمها باید محک بخورند. همان طور که با محک عیار طلا سنجیده می شود با محک عمل و رفتار هم عیار آدمها سنجیده می شود و البته اگر کسی در ادعای خود صادق باشد از تجربه شدن و محک خوردن هیچ گاه هراس ندارد بلکه اقبال هم خواهد کرد. چنان که حافظ گفته است : « در وجود منت آر هست شکی تجربه کن که عیار زر خالص نشناسد چو محک »