*🔸دعاى كميل و خواسته ‏هاى معنوى انسان‏* 🔹 شما اگر دعاى كميل را از اول تا آخر بخوانيد اصلا محركى غير از عامل معنوى در آن نمى‏ بينيد؛ تمام انگيزه ‏ها معنوى است و در آن هيچ خواسته مادى وجود ندارد. 🔸از اول تا آخر دعاى كميل شما يك خواسته مادى پيدا نمى‏ كنيد. «مادى اخروى» را مى‏گويم نه مادى دنيوى، آن كه ديگر هيچ. 🔸كوچكترين خواسته مادى اخروى در اين دعا پيدا نمى‏ كنيد. هرچه هست معنويت است، تمام خواسته‏ ها معنويت است 🔹تا آنجا كه مى‏ بينيد حضرت فرض مى‏كند كه اگر من در آخرت رنج جسمانى بى‏ نهايتِ آنجا را بتوانم تحمل كنم، رنج معنوى دورى تو براى من قابل تحمل نيست: فَهَبْنى يَا إلهى وَ سَيِّدى صَبَرْتُ عَلَى عَذابِكَ فَكَيْفَ أصْبِرُ عَلَى فِراقِكَ وَ هَبْنى صَبَرْتُ عَلَى حَرِّ نارِكَ فَكَيْفَ أصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ إلى كَرَامَتِك‏ . 🔹اساساً سراسر دعاى كميل اين طور است. 🔸اگر تعليمات بر اين اساس بود كه بشر در دنيا همه چيز را براى خرما (رفاه مادی ) بخواهد، خدا و توحيد را هم براى بهبود زندگى‏ دنيا بخواهد و آخرت را هم براى بهبود زندگى بخواهد، آنوقت خدا ديگر خودش نمى‏ توانست مطلوبِ كامل باشد. *🔸در همان دعاى كميل است كه: يا غايَةَ آمالِ الْعارِفينَ : مى‏ گويد نهايت آرزو تو هستى. اصلا خودش مقصود است، نه اينكه وسيله است براى چيز ديگر.* ▪️مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (انسان شناسى قرآن)، ج‏29، ص:224 کانال شجره طیبه 🌷 @shajare_tayebe