هدایت شده از شهید علی تاج احمدی
به مناسبت سالگرد ماجرای طبس تقدیم می شود: شن های طبس وقتی هوا آلوده ی بال مگس بود دنیا اسیر لحظه های پیش و پس بود آن روز در اندیشه ی تاریک انسان روشن ترین مفهوم آزادی ، قفس بود بوی تهاجم می رسید از پرده ی شب اما خدا بیچاره گان را ، دادرس بود چشم تمام خستگان آرام در خواب بیدار اما ، چشم شن های طبس بود در چشم سُربی هواپیما اثر کرد تک دانه های شن ،که کمتر از عدس بود دشمن اگر چه داشت احساس بزرگی اما در آنجا خوارتر از خار و خس بود تنها دعای خالص یک پیر آگاه آن شب برای رفع آن آشوب ، بس بود امروز اگر اسطوره ی تاریخ گشتیم از همت آن عارف صاحب نفس بود