هر جنبش براندازی که بخواهد یک نظام سیاسی را جایگزین نظام سیاسی دیگر کند، منطقا باید بتواند فردای بهتر و آنچه را که میخواهد جایگزین کند نشان دهد تا موفق به همراهی توده ها شود. در این چند روز اما چه چشم اندازی ارائه شد جز؛ خشونت کشتار هرزگی لمپنیسم رایکالیسم تجزیه ایران و...؟ چنین جریانی با لیدرهایی مثل ۴ تا فوتبالیست و بازیگر و شومن و خواننده که هر کدام شان سطح زندگی لاکچری شان فرسخ ها با توده های مردم فاصله دارد، نهایتا میتواند چند روز سطل آشغال آتش بزند، فحش بیشتر بدهد و دیوارنویسی کند. جریانی که نهایتا نه به براندازی می رسد و نه کمکی به مردم عادی میکند. فقط یک "خودارضایی سیاسی" است برای آنهایی که در خارج از ایران بیزینس و کسب و کاری به نام "دشمنی با جمهوری اسلامی" راه انداخته اند. خلاصه ترش میشود این؛ در داخل ایران شعار بدهید و سطل آشغال آتش بزنید، مصی علینژاد و علی کریمی و ۴ تا زباله دیگر فالور بگیرند و پولدارتر شوند؛ یک معادله ساده و بدون ابهام!