در ديدن چشم تعجب نيست، زيرا خداوند چشم را براى ديدن آفريده است؛ لذا اگر نمى بيند جاى تعجب است پس بايد معالجه شود وگرنه چشمى كه مى بيند هر چه تيزبينتر شود بهتر است. پس ديدن روى اصل است و انسان آن است كه بصيرت داشته باشد. اما مردم بر اين روش اند و نسبت به كسى كه حالات و مكاشفات و كراماتى دارد تعجب مى كنند؛ مثلا از كسى كه اخبار به غيب كند و تصرفى نمايد در تعجب هستند در حالى كه اينها تعجب ندارد بلكه در آن كس كه اين حالات را ندارد بايد تعجب كرد كه چرا بيمار شد.  علامه حسن حسن زاده آملی-دروس شرح فصوص الحکم قیصری صفحه 377 @shakhehtoba