✅️ مخالفت و بهانه جویی در دلالت حدیث غدیر بر امامت ✍ جناب علامه‌ی شعرانی در ترجمه و شرح بر تجرید جناب خواجه می‌‌فرمایند: 🔹️ "حدیث غدیر، دلیل نصب امیرالمؤمنین علیه السّلام است به خلافت، و بر دیگر احادیث و روایات بر حسَب عادات و رسوم مردم از جهات بسیار رجحان دارد؛ 🔹 زیرا که احادیث دیگر، در حضور نمایندگان همه‌‌ی طوائف مسلمین نبود و این حدیث در جایی صادر گشت که از هر طائفه، گروهی به حجّ آمده بودند و حضرت پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) آن را به گوش همه رسانید. و آن، دلالت روشن دارد بر عنایت خدا و رسول (صلّی الله علیه و آله و سلّم) به امری بسیار مهم و عظیم؛ 🔹️ و دیگر آن که، آن خطبه را هنگام جدا شدن قوافل از پیغمبر و حجّاج مدینه فرمود و سخنِ آخرین، بهتر در یاد شنونده می‌‌ماند و اگر در مکّه و مِنا به این امر تأکید می‌‌‌فرمود، مطلب ولایت با دیگر مطالب آمیخته می‌‌گشت و در ذهن‌‌ها مخلوط می‌‌‌شد. 🔹 دیگر آن که، مردم عادت دارند از هر کس، آخرین وصیّت او را فراگیرند. و آن که در طول عمر خود برای بعضی از دوستان گفته باشد اما هنگام مرگ چیزی نگفت، چندان در نظر آنان مؤکّد نیست و گاه در آن شک می‌‌کنند. 🔹️ ( مثلاً) مردم گویند: رأیَش برگشته یا آرزویی بوده است و قصد جدّی نداشت. (اگر هنگام مرگ آن قبلی‌‌ها را قبول داشت باز هم آن‌ها را تکرار می‌‌کرد.) اما هنگام مرگ سفارش کند مسجدی بسازید بی‌شبهه باید ساخت. 🔹 و دیگر آن که، مُرادِ پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در حدیث غدیر، روشن و صریح است. چون فرمود: آیا من به شما اُولی نیستم از خودتان؟ یعنی آن که می‌‌خواهم بگویم، شما باید بپذیرید، هر چند رغبت شما چیز دیگر باشد. 🔹️ آن‌‌ها گفتند تو اُولی هستی. فرمود: "مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ"؛ 🔹 یعنی هر کس، من اُولی به او هستم، علی هم به او اُولی است. و مولای بنده کسی است که به تصرّف و تدبیر امور او اُولی است. 🔹️ شارح (علامه حلی) فرمود: مسلمانان، همه، این حدیث را به تَواتُر نقل کردند، لکن در دلالت آن بر امامت اختلاف نمودند. اما حق آن است که اوّل، مخالفت کردند، آن‌‌گاه بهانه برای مخالفت جستند و اگر قصد طاعت داشتند، بهانه نمی‌‌جستند و لفظ صریح بود. 🔹 و ابن ابی الحدید در شرح خطبه که پیش از خطبه‌ی شقشقیه است، اشعار بسیار از صحابه و شعرای آن عهد آورده است، صریح در این است که علی (علیه السّلام) را وصیّ نامیدند، چون وصیّ بودن او مشهور بود، یکی از القاب خاص وی گشت. 📗#حدیث_غدیر/ص ۹ #استاد_صمدي_آملي 🌹کانال شاخه طوبی 🌹 👇👇👇 @shakhehtoba https://eitaa.com/joinchat/2841182208C176d11888a