‌ یک شهید می آید و اراده می کند که هر روز از او خاطره گفته شود. خاطراتش متناسب با دغدغه ها و افکار اعضای کانال رقم می خورد؛ یکباره یکی با گریه ی فراوان پیام می دهد که نیمه شب از خواب پریدم و شروع کردم راجع به مشکلی با سعید درد دل کردن، بعد همان موقع کانال را باز کردم و دیدم سعید جوابم را در خاطره ای که از خودش گذاشته شده داده است. آن یکی می گوید خاطره ی مشهد رفتنش دلم را هوایی کرد و حالا خودم با عنایت شهید در کمال ناباوری مشهد هستم. دیگری مدام در تحیر است که سعید چگونه با او بازی اعداد و ارقام راه انداخته و در تاریخ ها ، نشانه های جالبی از حضور سعید را می یابد. از این دست خاطرات گفته و ناگفته در پشت صحنه ی کانال کم نیست. انگار سعید این ایام حضورش را عجیب به رخ کشیده و ما را به دنبال خاطراتش می کشاند ... انگار هر روز می خواهیم روی ماهش را در کانال ببینیم و گرمی حضورش را احساس کنیم. سعید هم یک شهید است میان هزاران شهید ... قطره ای ست از دریا ... شهید شهادت می دهد به حاضر و ناظر بودن خدای حی قیوم. او شهادت می دهد به آیه ؛ وَلَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ أَمۡوَٰتَۢاۚ بَلۡ أَحۡيَآءٌ عِندَ رَبِّهِمۡ يُرۡزَقُونَ مپنداريد كه شهيدان راه خدا مرده اند بلكه تا ابد زنده اند (حيات معنوى دارند) و در نزد خداى خويش خوشند و از نشانه های حیات و زنده بودن شهید این است که می تواند ایمان انسان را به غیب بیفزاید و حلقه اتصال و شفیعی بین انسان و خدا و ریسمانی برای اتصال زمین به آسمان گردد. ‌ «ای شهید! ای آنکه بر کرانه های ازلی و ابدی وجود برنشسته ای، دستی بر آر و ما قبرستان نشینان عادات سخیف را نیز از این منجلاب بیرون بکش» #یادداشت ‌@shalamchekojaboodi