ای مرد، در میانه‌ی میدان چه می‌کنی در لابلای جنگل و باران چه می کنی میز ریاست تو چه کم داشت از رفاه در ورزقان و در مه و بوران چه می‌کنی دل کنده از اوامر و دستور و پایتخت در نقطه‌های مرزی ایران چه می‌کنی ای هفت‌روز هفته، به فکر ضعیف‌ها همشانه ی فقیر و ضعیفان چه می‌کنی تهران اگر که شهر و مقرّ ریاست است پس در میان ایل و دهستان چه می‌کنی شعر از: زهرا سادات حسینی @qomgoya