چرا نشسته‌ایم دست روی دست گذاشته‌ایم و سال‌های سال غیبت امام زمانمان را رقم زده‌ایم و شاهد هستیم؟ چرا بلند نمی‌شویم کاری انجام بدهیم؟ چرا اقدامی نمی‌کنیم؟ مگر آقا فرموده‌اند که بنشینید و هیچ چیز نگویید؟! آقا امیرالمؤمنین علیه‌السّلام وقتی در مدینه حضرت زهرا سلام‌اللّه‌علیها را غسل می‌دادند فرمودند حتی با صدای بلند گریه نکنید، صدایتان را نشنوند. در زمان بعضی از حضرات معصومین علیهم‌الصّلاةوالسّلام اذن نبود شیعیان کاری بکنند؛ اما الآن که اذن است. امام زمان ارواحنافداه فرموده‌اند: ای شیعیانم! برای من هم کاری بکنید، به فکر من هم باشید. حداقل برایم دعا کنید، «أَكْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِيلِ الْفَرَجِ». حالا که قدرت دارید، جمعی هستید و صدای شما را دنیا دارد می‌شنود، چرا نام مرا بلند نمی‌کنید؟ چه داریم جواب آقا را بدهیم؟ انسان می‌گوید آقا من معذور بودم، قدرت نداشتم، نمی‌توانستم. الآن که به لطف خود امام زمان ارواحنافداه و حضرت زهرا سلام‌اللّه‌علیها می‌توانیم. چرا دست روی دست گذاشته‌ایم؟ چه داریم که جواب بدهیم؟ این هم همان بی‌همتی و بی‌غیرتی است. 💐 استاد اخلاق، حاج آقا زعفری زاده حفظه الله تعالی