چهل شب تا شب اول محرم ۱۴۴۵.. . محرم، سفره مهمانی #اشک بر #سیدالشهدا علیه السلام است. سفره‌ای که #خدا به خاطر #فاطمه سلام الله علیها آن را پهن کرد. پهن کرد تا دغدغه مادری را رفع کند، تا مادری غصه‌دار نباشد که: «چه کسی برای فرزندم #گریه میکند و چه کسی خود را ملزم به اقامه عزای بر او میداند» حالا کم کم ما را به این سفره دعوت میکنند و برای هر کدام از ما در گوشه و کنار این سفره جایی در نظر گرفته اند. جای هر کس را به اندازه ظرفیتش، به اندازه نزدیکی‌ش و به اندازه فهمش از صاحبْ‌سفره معلوم میکنند؛یکی سهمی بیشتر میبرد و دیگری کمتر. حالا این ماییم که باید خود را مهیای حضور بر این سفره کنیم. چگونه و با کدام سر و وضع میخواهیم بر این سفره حاضر شویم؟! فکر و ذکرمان درگیر کدام #حاشیه است و چقدر از نگاه به این #نعمت غافل شدیم؟! اصلا میدانیم که با چه کسی همسفره خواهیم شد؟! آنجا که «بزم محبت»ش نامیده اند و از کراماتش اینست که «گدایی به شاهی مقابل نشیند» حتما آداب خودش را دارد. حالا که «بنده ام بنده ولی بی خردم» و حالا که « خواجه با بی هنری» خریده و راه گشوده و بر سفره نشانده، خوبست مهیای بهره بردن بیشتر از این سفره باشیم. نکند خدای ناکرده بگویند، همان که بود آمد و همان که بود رفت؛ گرسنه و تشنه آمد و گرسنه و تشنه رفت. چهل روز مانده تا #محرم #چله_عاشقی را شروع کنیم. چهل روز را معتکف #کوی_حسین باشیم تا لااقل شکر این نعمت را به جا بیاوریم. یکی شبش را با #زیارت_عاشورا تمام میکند. یکی زبانش را از آنچه به او مربوط نیست، نگه میدارد. دیگری چشمش را از هر چه غیر یار، میبندد. آن یکی مراقبت صدچندان میکند که گرد #گناه نچرخد و خلاصه « هر کس به طریقی سخن وصف تو گوید، بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه» مهم آنست که دست بر دست نگذاریم و بی خیال نگذرانیم. مهم آنست که بفهمیم مهیای این سفره شدن آداب دارد. در کنار همه اینها و بلکه بالاتر از همه، هر قدمی برای #غدیر برداشتن، کمک میکند به پیمودن یک‌شبه‌ی رهِ صدساله. غدیر در پیش است و از مولا گفتن، همه مساله #عاشورا ست. هر چه بیشتر تلاش کنیم، بیشتر سیرابمان خواهند کرد. یاعلی