مضمونی زیبا که ابوتمام (شاعر بزرگ عرب) حدود چهار قرن قبل از سعدی آن را استفاده کرده است. لَولا اِشتِعالُ النارِ فيما جاوَرَت ما كانَ يُعرَفُ طيبُ عَرفِ العودِ (متوفای ۲۳۱) قول مطبوع از درون سوزناک آید که عود چون همی‌سوزد جهان از وی معطر می‌شود (متوفای ۶۹۰) پ ن : ترجمه بیت ابوتمام : اگر مجاورت آتش در کنار عود نمی بود ، بوی خوش عود شناخته نمی شد