علی مقدم
مرحوم بهاری همدانی: #اصناف_مغرورین _اَطِبّاءِ نفوس، پرهیز دادند اولیاء[دوستان] خود را از التذاذات د
مرحوم بهاری همدانی: _بعضی از مغرورین فَسَقه[نابکاران] از اهل حق اند[یعنی اعتقادشان درست است اما در عمل فاسد اند] تارةً[گاهی] ازجهت حلم الهی و عفو او و فضلش و اُخری ازجهت مدحی که در رجاء واردشده و بعضی از آن‌ها به جهت نسبی که دارد مثل ذریه علویه سلام الله‌علیه همین‌ قدر که سید است مغرور به سیادت است بیچاره دیگر نمی‌داند که اگر مسئله رجاء[امید] است، رجاءِ بی‌عمل غلط محض است زیرا که اگر فقط رجاء کافی بود حضرات علیهم السلام ابدان[بدن های] مُقدسه خودشان را این‌قدر به تَعَب[سختی] و مشقّت نمی‌انداختند و در عمل نمی‌کوشیدند و استراحت را بر خود حرام نمی‌کردند و شب و روز هی تضرع و زاری و ابتهال[گریه و زاری] نمی‌نمودند تو به پیغمبر چه می‌مانی بگو شیر را بچه همی ماند بدو کسی که گمان کند خلاصی خود را به سبب خلاصی پدرش مثل کسیست که گمان کند سیری خود را به واسطه غذا خوردن پسرش یا پدرش. یا عالم شدن خود را به واسطه درس خواندن پدرش، هیهات، هیهات، بلکه تقوی واجب عینی است بر هرمکلّفی به خصوصه لَا يَجْزِي وَالِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلَا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَنْ وَالِدِهِ شَيْئًا[روزی که نه هیچ پدری ذره‌ای به کار فرزند آید و نه هیچ فرزندی ذره‌ای به کار پدر آید] ص ۱۰۱ @ASI_khorasani