امام علی علیه السلام می فرمایند : تَأوِيلُ مَدِّ عُنُقِكَ في الرُّكوعِ : تُخطِرُ في نفسِكَ آمَنتُ بكَ و لَو ضربت عُنُقِي ترجمه : تأويل كشيدن گردنت در ركوع نيز اين است كه با خود گويى : اگر گردنم را بزنى باز به تو ايمان دارم . . . جز عجز، کمال را نباشد اُفُقی زیبنده ی بنده است و "نِعمَ الخُلُقی" تاویلِ رکوعِ بنده این می باشد : "آمنتُ بِکَ وَ لَو ضَرَبتَ عُنُقی"