‍ 🔴عاقبت ترك امر به معروف و نهي از منكر از منظر قرآن بدين شرح است 1.دوري از رحمت خدا ؛ بر اساس آيه 78 و 79 سوره ي مائده گروهي از بني اسرائيل بر اثر نافرماني و تجاوز از حق و ترك نهي از منكر ، به زبان داوود و عيسي بن مريم لعنت شدند : « لُعِنَ الَّذينَ كَفَروا مِن بَني إسرائيلَ عَلي لِسانَ داوُدَ و عيسي ابنِ مَريَمَ ...* كانوا لايَتَناهَونَ عَن مُنكَرٍ فَعَلوهُ لَبِئسَ ما كانوا يَفعَلون» ؛ از ميان بني اسرائيل آنان كه كفر ورزيدند ، به زبان داوود و عيسي بن مريم مورد لعنت قرار گرفتند . اين ( كيفر ) از آن روي بود كه عصيان ورزيده و ( از فرمان خدا) تجاوز مي كردند و از كار زشتي كه آن را مرتكب مي شدند يكديگر را نهي نمي كردند . راستي چه بد بود آنچه مي كردند . پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) در تفسير اين آيه مي فرمايد : هنگامي كه بني اسرائيل مرتكب گناه شدند علما آنان را از روي سرزنش نهي كردند و پس از آن با آنان مي نشستند و مي خوردند و مي آشاميدند ، گويا آنان هيچ گناهي را مرتكب نشده اند . وقتي كه خداوند آنان را اين گونه يافت قلوبشان را به يكديگر نزديك كرد و آنان را به زبان پيامبري از پيامبران لعنت كرد . آن گاه فرمود حتماً بايد امر به معروف و نهي از منكر كنيد و دست افراد نادان را بگيريد و به سوي حق دعوت نماييد وگرنه خداوند قلوب شما را همانند يكديگر مي كند و شما را از رحمت خود دور مي سازد ؛ همان طور كه آنها را از رحمت خويش دور ساخت.(1) به فرموده ي حضرت علي عليه السلام خداوند امت هاي پيشين را جز به سبب ترك امر به معروف و نهي از منكرلعن نكرد و از رحمت خود دور نساخت. خداوند سفيهانشان را به واسطه گناهان و دانشمندانشان را بر اثر ترك نهي از منكر لعن كرد.(2) 2. عذاب فراگير : از ديگر پيامدهاي ترك امر به معروف و نهي از منكر عذابي است كه افزون برگناهكاران ، شامل تاركان امر به معروف و نهي از منكر نيز مي شود : « واتَقوا فِتنَةً لا تُصيبَنَّ الَّذينَ ظَلَموا مِنكُم خَاصَةً واعلَموا أنَّ الله َ شَديدُ العِقاب »(3) ؛ و از فتنه اي كه تنها به ستمكاران شما نمي رسد بترسيد و بدانيد كه خدا سخت كيفر است . ابن عباس در تفسير اين آيه مي گويد : عذاب خدا كه بيايد ، ستم كار را از غير ستم كار جدا نمي سازد . هم چنين گفته اند كه ظالمان به سبب ظلمشان عذاب مي شوند و غير ظالمان براثر ترك امر به معروف و نهي از منكر . (4)در روايتي امام باقر عليه السلام مي فرمايند : خدا به حضرت شعيب وحي كرد كه من صد هزار از قوم تو را هلاك خواهم كرد : چهل هزار نفر از آنها اهل معصيت و گناه و شصت هزار هم از خوبان هستند. حضرت شعيب تعجب كرد و گفت : پروردگارا ! اشرار مستحق عذاب هستند ، ولي چرا اخيار و خوبان عذاب مي شوند؟ خداوند فرمود : زيرا آنان با گناهكاران مداهنه و سازش كردند (امر به معروف و نهي از منكر نكردند ) و درموردي كه من غضب كردم آنها غضب نكردند.(5) پی نوشت ها : 1. تفسير الميزان ، ج 6 ، ص 83 . 2. نهج البلاغه ، خطبه 192 . 3. انفال ، آيه 25 . 4. عبدالله سالمي ، روض البيان ، ج 9 ، ص 94 . 5. اصول كافي ، ج 5 ، ص55 ، روايت 1 . 🌱 ➥ @sheikh_kafi | شیخ احمد ڪـافی