🔴 داستانهای علما: قناعت و زهد شیخ شمس الدین عالم ربانی شیخ شمس الدین بن جمال الدین بهبهانی یکی از علماء زاهدی است که در شرح احوالش فاضل بسطامی در فردوس التواریخ فرموده: که من پیوسته در خدمت آن بزرگوار مشغول تعلم بودم و زهدشان به اندازه ای بود که جمیع لباسهایش پنج قران ارزش نداشت،و اکثر ایام در گرسنگی به سر می‏ برد، و گاهی که گرسنگی شان شدت پیدا می‏ کرد بطرف گنبد مطهر سربلند می‏ کرد و می‏ گفت: «أَمَّنْ يُجيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ» و اشکش جاری می‏ شد. در این حال کسی هم یافت می ‏شد استخاره می ‏کرد بعد یک پول یا دو پول می‏ داد. همان را نان خریده میل می ‏فرمود و شکر الهی را بجای می ‏آورد، و باز مشغول تحریر می‏ شد. تا در ماه رمضان سال 1248 هجری از دنیا رفت و مرقد شریفش در میان صفه در همان حجره ‏ای است که پنجاه سال در آن حجره تدریس می‏ کرد، بین ایوان عباسی و قبر مرحوم شیخ حرعاملی واز صفه مقبره شیخ شمس الدین تا مقبره حر یک صفه فاصله است. (منتخب التواریخ، ص618). منبع: مردان علم در میدان عمل، سید نعمت الله حسینی، دفتر انتشارات اسلامی(وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم)، جلد 1. داستانهای آموزندهداستانهای اخلاقیتحصیل علمآداب طالبان علممردان علم در میدان عمل نعمت الله حسینیشرح حال علماداستانهای علمای شیعه ➥ @sheikh_kafi | شیخ احمد ڪـافی