ترجمه و شرح حکمت 381 نهج البلاغه: ضرورت کنترل زبان وقال (عليه السلام): الْكـَلاَمُ فِي وَثَاقِكَ مَا لَـمْ تَتَكَلَّمْ بِهِ؛ فَإِذَا تَكَـلَّمْتَ بِهِ، صِرْتَ فی وَثَاقِهِ. فَاخْزُنْ لِسَانَكَ، كَمَا تَخْزُنُ ذَهَبَكَ وَ وَرِقَكَ؛ فَرُبَّ كَلِمَة سَلَبَتْ نِعْمَةً وَ جَلَبَتْ نِقْمَةً. و فرمود (ع): سخن در بند توست، تا آن را بر زبان نياورده ‏اى، چون بر زبانش آورى تو به بند او در آمده ‏اى. پس، همچنان كه، زر و سيمت را حفظ مى‏ كنى، زبانت را هم حفظ كن، زيرا چه بسا يك كلمه كه نعمتى را سلب كند و محنتى را فراخواند.