📂طلبیده شدن با مداحی اهل البیت(علیهم السلام) چه کنیم تا از سوی امام(علیه السلام) طلب شویم و او ما را بطلبد؟ آیا می‌توان مشغول دنیا بود و یکدفعه بیایند و بگویند امام(علیه السلام) شما را صدا زده و طلبیده است؟ معمولاً کسانی که فراغتی پیدا می‌کنند به فکر علائق خویش می‌افتند؛ پس انسان همیشه نیاز به فرصتی برای فکر کردن دارد تا ببیند کجاست و چقدر با امام(علیه السلام) فاصله دارد؛ عامل دیگر، قرار گرفتن در فضایی است که ما به یاد او بیافتیم، مثلاً در ایام ماه مبارک رمضان، ما بیشتر به یاد خدا و انجام اعمال عبادی هستیم و کمتر گناه می‌کنیم و در ایام محرم، بیشتر به یاد امام حسین(علیه السلام) هستیم و سعی به شرکت در مراسم عزاداری ایشان داریم؛ پس باید در فضاهایی قرار گیریم تا بیشتر به یاد او باشیم. 👈زِیدبن ثُبَیتِ القِیسی(رحمة الله علیه) از شهدای کربلا اینگونه بود؛ او از قبیلۀ عبدالقیس و اهل بصره بود. زید، همراه دو پسرش عبدالله و عبیدالله و غلامش سالم، در ابطح به کاروان امام حسین(علیه السلام) پیوستند و در روز عاشورا به شهادت رسیدند.  پس از رسیدن نامۀ امام حسین(علیه السلام) به بصره برای دعوت به یاری، زِیدبن ثُبَیتِ، در جمع عده‌ای از شیعیان بصره که در خانه‌ای گرد هم آمده بودند، اعلام کرد قصد دارد برای یاری امام حسین(علیه السلام) به مکه برود؛ او با دو تن از پسرانش به نام‌های عبدالله و عبیدالله در ابطح در نزدیکی مکه به کاروان امام(علیه السلام) پیوستند. نقل شده است وقتی خبر رسیدن زِیدبن ثُبَیتِ به امام حسین(علیه السلام) رسید، امام(علیه السلام) برای دیدن او به سمت خیمه‌اش رفت، در حالی‌که زید نیز برای دیدن امام(علیه السلام) به سوی خیمه‌گاه امام(علیه السلام) رفته بود، امام(علیه السلام) در خیمۀ زید به انتظار بازگشت او نشست، وقتی زید به خیمه‌گاه امام(علیه السلام) رسید به او گفتند امام(علیه السلام) برای دیدن او رفته است، او به خیمه‌اش بازگشت و وقتی امام(علیه السلام) را دید، این آیه را خواند: «بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِک فَلْیفْرَحُوا(هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ)»؛ یعنی:«بگو به فضل خدا و رحمت او شادمان شوند، زيرا اين دو از هر چه مى‌اندوزند بهتر است.»(یونس، ۵۸)؛ سپس سلام کرد و نزد امام(علیه السلام) نشست و آنچه رخ داده بود به اطلاع ایشان رساند، امام(علیه السلام) در حق او دعای خیر کرد؛ از آن پس آنها با کاروان امام حسین(علیه السلام) همراه شدند؛ در برخی منابع گفته شده است غلامش سالم نیز به همراه او بوده است؛ در روز عاشورا، او و پسرانش به شهادت رسیدند؛ برخی منابع، شهادت او را در نبرد تن به تن و برخی در حملۀ نخستین ذکر کرده‌اند؛ در زیارت ناحیه، نام او و فرزندانش آمده است: «السَّلَامُ عَلَی زَیدِ بْنِ ثُبَیتٍ الْقَیسِی السَّلَامُ عَلَی عَبْدِ اللَّهِ وَ عُبَیدِ اللَّهِ ابْنَی یزِیدَ بْنِ ثُبَیتٍ الْقَیسِی»        👈 زِیدبن ثُبَیتِ(رحمة الله علیه) خیلی سختی کشید تا به مقتدای خویش رسید و آن‌قدر در دل مبارک امام(علیه السلام) جا داشت که امام(علیه السلام) برای او و دیگر یاران صادقش نامه نوشت و وقتی شنید آمده به سراغ او رفت و شوق دیدار او را در قلب نازنین خود می‌پروراند، تا اینکه هر دو با یکدیگر هم‌سو گشته و با شهادت به یک منزلگاه که اعلی علیین است صعود کردند و در آنجا در یک منزل سکنی گرفتند؛ نام او و شهدای کربلا جاودانه شد و این جاودانگی تا قیامت ادامه دارد. 👈کسانی که مداح واقعی هستند خیلی حضرات اهل‌البیت(علیهم السلام) را یاد می‌کنند؛ چرا پس مداحی می‌کنیم، ولی بعضی وقتها؟ چرا از خدا نمی‌خواهیم تا همیشه در این راه باشیم و همواره در فضاهای نورانیِ متأثر از مداحی آنان قرار داشته باشیم؟بیائیم مانند زِیدبن ثُبَیتِ، این راه طولانی و گاه نزدیک را آنقدر برویم تا به خیمه‌گاهش برسیم و ان‌شاء الله برای همیشه نزد او بمانیم. 👈راه چیست؟ بهترین راه این است که خود را ملزم نمائیم که هر روز برایشان بخوانیم؛ شعر، مرثیه، نوحه، مولودی و...هیچ روزی نباشد که برای آنها مشتاقانه نخوانیم و نام خود را ثبت نکرده باشیم و اگر روزی ممکن نشد روز بعد دوبار بخوانیم تا اینکه این عادت در ما تثبیت شود و به عنوان برنامۀ همیشگی ما باشد؛ البته از خودشان هم کمک بگیریم تا ما را بطلبند. مجیدطاهری 13فروردین99   #آموزش_مداحی #استاد_مجید_طاهری @ostadtaheri