غُصّه ها داری و هم درد ِ دل ِ پُر شرری گریه ها کردی و نمناک تر ، از ابر ِ تری یوسف اَت نام نهادند و ز ما دور شدی پسر فاطمه (ع)از چیست چنین در سفری آنکه می گفت به یک گل نشود فصل بهار او ندانست و نفهمید که تو ، پور ِعسکری تو گشاده رخ و چون وسعت باران هستی آهوی ِ دشت ِ خُتن ، ما پسر و تو پدری من ز دیدار تو در خانه ی ِحشمت شادم تو بهاری ، گل ِ مهری ، تو شکوه ِ نظری با تو شوق ِ نظر و عِشق ِ پریدن دارم هم نفس با دل ِمن هَمره ِ مُرغ سحری دل من بی تو از این پرتو ِغمگین بگرفت تو چو پاییز ، به رنگ ِ دل ِخونین جگری آن چه در عالم ِ معنا ، زخدا خواسته ام تو برای ِ دل من ، خوب تر از هر گُهری سر به تمکین ِ ادب در بَر ِ تو خم دارم دست برسینه زنم من که توام راهبری آرزوی من همین است که باشم با تو تو چو خورشید ِدرخشنده و نور ِ بصری اللهم عجل لولیک الفرج والعافیه والنصر #سیدمحمود_سیدموسوی #شعر #ارسالی_مخاطب #امام_زمان 📜 @sheraneh_eitaa