بنواخت نور مصطفی آن اُستُن حنانه را کمتر ز چوبی نیستی حنانه شو حنانه شو 💌 سرمست چنان خوبی کی کم بود از چوبی؟ برخاست فغان آخر از استن حنانه 💌 استن حنانه از هجر رسول /*/ ناله می‌زد همچو ارباب عقول در میان مجلس وعظ آن‌چنان /*/ کز وی آگه گشت هم پیر و جوان در تحیر ماند اصحاب رسول /*/ کز چه می‌نالد ستون با عرض و طول گفت پیغمبر چه‌خواهی ای‌ستون؟ /*/ گفت جانم از فراقت گشت خون از فراق تو مرا چون سوخت جان /*/ چون ننالم بی تو ای جان جهان مسندت من بودم از من تاختی /*/ بر سر منبر تو مسند ساختی پس رسولش‌گفت کای نیکو درخت /*/ ای شده با سِرّ تو همراز بخت گر همی خواهی ترا نخلی کنند /*/ شرقی و غربی ز تو میوه چنند یا در آن عالم حَقَت سروی کند /*/ تا تر و تازه بمانی تا ابد گفت آن خواهم که دائم شد بقاش /*/ بشنو ای غافل کم از چوبی مباش آن ستون را دفن کرد اندر زمین /*/ تا چو مردم حشر گردد یوم دین (مولوی، مثنوی معنوی و دیوان شمس)