کلامِ تلخ ولی صادقانه را بپذیر بهانه است، چه بهتر بهانه را بپذیر چو بَرده‌‌ای که امیدش به روزِ آزادی است صبور باش و به تن تازیانه را بپذیر پرنده‌بودنِ خود را مبر زِ یاد، ولی کنون که در قفسی، آب‌و‌دانه را بپذیر نشاطِ عشق به رنجِ وجود می‌ارزید ملالِ این سفرِ جاودانه را بپذیر کسی برایِ ابد با کسی نمی‌ماند زمانه است رفیقا! زمانه را بپذیر… #فاضل_نظری