خداوند که از طریق فرستادن پیامبران و وحی با انسان‌‌ها سخن می‌گوید، پس از پایان کلمات و گفتارش، سلسله نبوّت و صحیفه رسالت پیامبران را با فرستادن پیامبر اکرم(ص) مُهر کرده است. مقصود از خاتمیّت، تنها تأخّر و خاتمیّت زمانی نیست، بلکه خاتمیّت رتبی در قوس صعود نیز هست. بنابراین، از آیه مذکور چنین استفاده می‌‌‌شود که پیامبر اکرم(ص) واجد همه مزایا، فضیلت‌‌ها و خصوصیات پیامبران گذشته است و تا روز قیامت احدی بهتر و کامل‌‌‌تر از او نخواهد آمد؛ زیرا اگر کامل‌‌‌تر از او یافت می‌‌‌شد، حتماً او به مقام خاتمیّت می‌‌‌رسید؛ نه رسول اکرم(ص).