اگر انسان این امید را نداشته باشد که قدرت دست خداوند است و او است که کارها را جلو می برد در این صورت زندگی حالت ایستا پیدا می کند و در آن پیشرفتی وجود ندارد؛ بنابراین، امید در آیات قرآن و سبک زندگی اسلامی موج می زند. از این منظر می توانیم این امید را جهت دهی کنیم و بگوییم که در اینجا امید از یک جهت به امدادهای الهی بر می گردد و به هیچ وجه قدرتِ دشمنان نباید سبب ترس انسان شود. این مساله در قرآن بارها مطرح شده است چنان که می فرماید: فقر از شیطان است و از فقر نترسید که خدا وعده فضل داده است. برای مثال بحث رزق برای انسان ها بسیار مهم و دغدغه آنها است تا جایی که حتی انسان به مسافت های دور برای طلب روزی می رود. قرآن در این باره می گوید: «و اینچنین به بندگان آرامش می دهد و امید را در زندگی فرد تزریق می کند.» این رویه نوعی بهداشت روان است و می خواهد خیال فرد را راحت کند تا مثلا اگر کارگری کار خود را از دست داد زندگی را تیره و تار ببیند و بلکه حرکت کند و بداند روزی دهنده خداست و زمانی که قرار است روزی از آسمان مشخص شود و با تلاش زمینی میسر شود، پس این خود یک امیدواری است. این مباحث در بخش های مختلفی از سوره های قرآن مطرح شده است. این امید آینده روشن را نوید می دهد. خداوند می فرماید: عاقبت برای کسانی است که زندگی شان رنگ خدایی دارد: «وَالعاقِبَهُ لِلمُتَّقینَ». ۶