پرسید:
اندوه دوری را چه تسکین است؟
گفتم: خیال
"دل آزاد به پرواز خیالت خوش باد"
آدمی تواند جهانی سازد نه از آب و خاک؛
بل از رؤیا و خیال بعید را قریب کند و
نزدیک را دور.
"روز و شب از خیالت؛
با دل خویش دارم کنجی و گفتگوئی"
و شیدایان به بالِ خیال پرواز کنند
به آسمانِ سرزمینِ معشوق.
-محتشم‌کاشانی-🌱!