❌ شبهه ۴۹۷ کاش دینی بود بنام انسانیت... مذهبی بنام محبت... قبله ای بنام عشق... نه ترس از خدا باشد نه وسوسه شیطان نه وعده جنت نه اتش نه نفاق نه جنگ . . . . انسانیت بهترین دین است و انسانی که نیک زندگی کند نیازی به دین ندارد و انسانی که نیک زیستن را نداند هیچ دینی اصلاحش نخواهد کرد ✅ پاسخ 🆔 @shobhe_shenasi اتفاقا آنچه مدنظر نویسنده شبهه است اتفاق افتاد و پس از رنسانس، آنچه در جهان، مخصوصا غرب رواج پیدا کرد، انسانگرایی بود. اما نتیجه چه شد؟ متلاشی شدن کانون عشق و محبت یعنی خانواده، بزرگترین و خونبارترین جنگ‌های جهان، یعنی جنگ جهانی اول و دوم، رواج تنهایی، افسردگی، خودخواهی و... که هم آمار نشان می دهد و هم لازمه‌ی طبیعی لذت جویی و فردگرایی انسان‌گراها است. پیامدهای بیشمار دیگری که فهرست بلندبالایی می‌طلبد. 🔹 اینکه گمان می شود با رواج انسانیت، نیازی به دین نخواهد بود، تنها یک ادعای شاعرانه است، چراکه اولا دین است که انسانیت و انسانگرایی واقعی را تعریف می‌کند. و ثانیاً حتی اگر دین هم نباشد بالآخره بشر ناگزیر است برای تعیین حق و تکلیف انسان ها قانونگذاری کند (آنگونه که مثلاً در سازمان ملل و شورای امنیت و سایر نهادهای بین‌المللی قوانینی نوشته میشود که بی تاثیر از گرایشات افراد و گروهها نیست). بنابراین چه بهتر اینکه خالق انسان در لباس قانون حق و تکلیف انسان‌ها را مشخص کند چرا که هم به نیازهای او آگاه‌تر است و هم نفع شخصی را در نوشتن قوانین لحاظ نمی‌کند که این می‌شود؛ دین! بنابراین قوانین دینی لطفی است از جانب پروردگار عالم برای بهتر زندگی کردن. اما دین ستیزان با تفسیر غلط از قوانینی که به ظاهر خشن هستند اینطور القاء می کنند که این سراسر خشونت است و با نادیده گرفتن تمام جنایاتی که در اثر رواج انسانگرایی رخ داده است، چنین وانمود می کنند که انسانیت مدنظرشان سراسر مهر و محبت است! که نه این درست است و نه آن! ــــــــــــــــ 🚩 پاسخ شبهات فضای مجازی👇 🆔 @shobhe_shenasi