#سوال_کاربران سلام در روایات هست که حضرت فاطمه سلام الله علیها به امیرالمومنین وصیت کرد که شب اول قبرمدتی در کنار من بمان و حضور داشته باش.... حال سوال من این است که حضرت فاطمه چرا با آن مقام والا و معصومیتی که دارد شب اول قبر نمی خواهد تنها باشد و ثانیاً اگر شب قبر اینقدر وحشتناک است، حال من سراسر خطا چه امیدی به رحمت خداوند در آن شب وحشتناک داشته باشم. ممنون می شوم مرا راهنمایی کنید ✅ پاسخ ✍️ حجت‌الاسلام دکتر #قربانی_مقدم ﷽؛ سلام انسان مومن هر قدر هم که پاک باشد، نباید هیچ گاه به اعمال خود تکیه کند، همیشه باید خود را بدهکار و اعمالش را ناقابل بداند. اما کاظم علیه‌السلام می‌فرمایند: لا تُخرِجَنَّ نَفسَکَ مِن حَدِّ التَّقصیرِ فی عِبادَةِ اللهِ وَ طاعَتِهِ فَاِنَّ اللهَ تَعالىٰ لا یُعبَدُ حَقَّ عِبادَتِه.(امالی طوسی ص ۲۱۱) ؛ خود را از حد کوتاهی در عبادت خدا و بندگی او خارج نساز؛ همانا خداوند والا، آنگونه که شایسته است بندگی نمی‌شود.» همچنین از نظر امام رضا علیه السلام مسلمانِ عاقل، چنان است که عمل خیر خود را هر اندازه زیاد هم که باشد، کوچک بشمارد. (تحف العقول ج ۱ ص ۴۴۳) طبیعی است که این حالت، در خود پیشوایان معصوم ما نیز وجود داشته و هیچگاه اعمال خود را شایسته بندگی خدا نمی‌دیده‌اند و عمیقاً خود را محتاج لطف رحمت الهی می‌دانند. با این توضیح، معلوم می‌شود که چرا ائمه علیهم‌السلام در دعاهایی مانند کمیل، ابوحمزه و.. همچون یک انسان غرق در گناه، استغفار می‌کنند. البته در مقابل این را هم فراموش نکنیم که هر چه مقدار گناهان هم زیاد باشد، نباید از رحمت خدا نا امید باشیم چرا که تنها کافران از رحمت خدا نا امید هستند (و به عبارت دیگر کسی که از رحمت خدا نا امید است کافر است) (سوره یوسف آیه ۸۷) 🆔 @Shobhe_ShenaSi 🌏 ghorbanimoghadam.ir