فرازی از وصیت نامه شهید حمید قلعه ای(ره): بارالها! مرا ببخش كه عمرم را در غفلت و نافرماني گذرانده ام، اقرار به گناهانم دارم با كوله باري پر از معصيت. من روسياه، ناتوان به درگاهت آمده ام و دست نيازم را به سوي بي نيازيت دراز مي كنم و تمنا دارم كه مرا ببخشی كه چند روز ديگر به عمليات باقي نمانده است. اي خداي بزرگ! تو كريمي، رحيمي، بر همه ی رازها آگاهي، پوشنده ی عيب هايي. دوستانم دير آمدند و زود رفتند و خود را لايق كردند، ولي من روسياه هنوز باز مانده ام؛ تنها بخشش تو نجاتم خواهد داد. خطاكارم، معصيت كارم، بارها و بارها توبه كرده ام؛ ولي توبه را شكسته ام، نمي دانم با چه رويي به درگاهت آمده ام، ولي يقين دارم كه بخشنده و مهرباني و مرا عفو خواهي كرد ...