صعصعة بن صوحان، عاشقِ علی علیه السلام، در حالی که یک دست بر قلب‌ِ خود گذاشته بود و با دست دیگر خاک بر سر می پاشید، می گفت: “مرگ و شهادت گوارایت باد! که تولدت پاک و شکیبایی ات نیرومند و جهادت بزرگ بود. بر اندیشه ات دست یافتی و تجارتت سودمند گشت. بر آفریننده ات وارد گشتی و او تو را با خوشی پذیرفت و ملائکه اش به گردت جمع شدند. در همسایگی پیغمبر جای گزین گشتی و خداوند تو را در قرب خویش جای داد و به درجة برادرت مصطفی رسیدی و از کاسه لبریزش آشامیدی! علی‌جان، شهادتت مبارک!(:🖤” 🖤