⚜️#حکمت_107_نهج_البلاغه⚜️  وَ قَالَ (علیه السلام): رُبَّ عَالِمٍ قَدْ قَتَلَهُ جَهْلُهُ وَ عِلْمُهُ مَعَهُ [لَمْ يَنْفَعْهُ] لَا يَنْفَعُهُ. 📜و درود خدا بر او، فرمود: چه بسا دانشمندى كه جهلش او را از پاى در آورد و دانش او همراهش باشد امّا سودى به حال او نداشته باشد. 🔰شرح و تفسیر حکمت 107 🔰 🔆👌عالم بی‌عمل: 📜 در اين گفتار حكيمانه و كوتاه و پرمعنا امام به عالمان بى عمل و آلوده به رذائل اخلاقى اشاره كرده مى فرمايد: 🔸«چه بسيار دانشمندى كه جهلش او را كشته در حالى كه علمش با اوست; اما به حالش سودى نمى بخشد». 💠 امام (عليه السلام) در اين عبارت كوتاه و پرمعنا از عالمان نادانى سخن مى گويد كه جهلشان قاتل آنها شده است در اين كه چگونه علم و جهل در وجود آن ها جمع مى شود تفسيرهاى مختلفى مى توان بيان كرد. ✴️از همه روشن تر اين كه علم اگر با عمل همراه نشود همچون جهل است. 📌بنابراين نكوهش امام(عليه السلام) از عالمانى است كه از علم خود بهره نمى گيرند و به آن عمل نمى كنند و سبب هلاكت مادى و معنوى آنها مى شود. 🔰در حديثى در كتاب شريف كافى از امير مؤمنان على(عليه السلام) مى خوانيم كه: 🔸« شخص عالمى كه به علمش عمل نكند مانند جاهل سرگردانى است كه از بيمارى جهل بهبود نمى يابد. 🔰سپس حضرت در همان روایت مى فرماید: «بلکه حجت الهى را بر او بزرگ تر و حسرت او را پایدارتر دیدم». کانال شهدای نیروی انسانی https://eitaa.com/shohadaenirooensani