ترجمه خطبه 193 نهج البلاغه ( خطبه همام) به بیانی دیگر گفته شده یکی از یاران پرهیزکار امام (ع) به نام همام گفت: ای امیر مومنان! پرهیزکاران را برای من آن چنان وصف کن که گویا انان را با چشم خودم می نگرم. امام (ع) در پاسخ او درنگی کرد و فرمود: « ای همام! از خدا بترس و نیکوکار باش که خداوند با پرهیزکاران و نیکوکاران است». اما همام دست بردار نبود و اصرار ورزید، تا آنکه امام (ع) تصمیم گرفت، صفات پرهیزکاران را بیان فرماید. پس خدا را سپاس و ثنا گفت، و بر پیامبرش درود فرستاد، و فرمود: ۱. #سیمای_پرهیزکاران پس از ستایش پروردگار! همانا خداوند سبحان پدیده ها را در حالی آفرید که از اطاعتشان بی نیاز، و از نافرمانی آنان در امان بود، زیرا نه معصیت گناهکاران به خدا زیانی می رساند و نه اطاعت مومنان برای او سودی دارد. روزیِ بندگان را تقسیم، و هرکدام را در جایگاه خویش قرار داد. اما پرهیزکاران! در دنیا دارای فضیلت های برترند: سخنانشان راست، پوشش آنان میانه روی، و راه رفتنشان با تواضع و فروتنی است. چشمان خود را بر آنچه خدا حرام کرده می پوشانند، و گوش های خود را وقف دانش سودمند کرده اند، و در روزگار سختی و گشایش، حالشان یکسان است. و اگر نبود مرگی که خدا بر آنان مقدر فرموده، روح آنان حتی به اندازه بر هم زدن چشم، در بدن ها قرار نمی گرفت، از شوق دیدار بهشت، و از ترس عذاب جهنم. خدا در جانشان بزرگ و دیگران کوچک مقدارند. بهشت برای انان چنان است که گویی ان را دیده و در نعمت های آن به سر می برند، و جهنم را چنان باور دارند که گویی آن را دیده و در عذابش گرفتارند. دل های پرهیزکاران اندوهگین ، و مردم از آزارشان در امان، تن هایشان لاغر، و در خواست هایشان اندک، و نفسشان عفیف و دامنشان پاک است. در روزگار کوتاه دنیا، صبر کرده تا آسایش جاودانه قیامت را به دست آورند، تجارتی پرسود که پروردگارشان فراهم فرموده است. دنیا می خواست آنها را بفریبد، اما عزم دنیا نکردند و می خواست آنها را اسیر خود گرداند که با فدا کردن جان، خود را آزاد ساختند. کانال شهدای نیروی انسانی https://eitaa.com/shohadaenirooensani