خدايا..! خسته‌ام، شكسته‌ام، ديگر آرزويی ندارم جز شهادت. احساس می‌کنم كه اين دنيا ديگر جای من نيست. از عالم و عالميان می‌گريزم و به سوی تو می‌آیم. تو مرا در رحمت خود سكنی ده. بگذاريد دستانم از تابوت بيرون باشد تا دشمنان بدانند كه من شهادت را در آغوش گرفتم و با دست خالی رفتم و از دار دنيا چيزی با خودم نبردم..:)