در منطقه عملياتي قدس3، يه روز صبح من و حاج «عبدالله رودكي» و مجيد سپاسي رفتيم روي يه ارتفاع تپه مانند براي شناسايي. تپه بين خط خودي و دشمن بود. البته بيشتر نزديك به عراقيا. حاج عبدالله گفت: «من مي رم پايين ببينم چه خبره و زود بر مي گردم.» مجيد گفت: «برو، ما كه زورمون به تو نمي رسه!» از ارتفاع به طرف يه شيار بزرگ پايين رفت؛ شياري شبيه دره كه پر از درختاي گز و بوته هاي خاردار بود. داشتيم به ﺣﺎﺝ ﻋﺒﺪاﻟﻠﻪ نگاه مي كرديم كه يه گراز بزرگ افتاد دنبالش! گرازها هم عموماً خوي وحشي دارن و حمله مي كنند. كمين دشمن هم نزديك بود و نمي شد سر و صدا كنيم تا متوجه پشت سرش شود. گراز بين درخت هاي كوچك گز درست پشت سر عبدالله بو مي كشيد و مي رفت و كاري نمي كرد. خيال مان راحت شد ولي چيز عجيبي بود و ما هر لحظه نگران بوديم. به نظرم عبدالله با گراز بازي مي كرد و اونو مي ديد. عبدالله مي رفت و گراز هم به دنبالش توي عمق دره رفتن تا محو شدن. عبدالله كه برگشت گفتم: «گراز رو سر كار گذاشته بودي؟» پشت لبش را برگرداند و گفت: «گراز؟! حال تون خوبه! گراز كجا بوده؟!» 🌹🌱🌹 #ﺷﻬﻴﺪﺣﺎﺝ ﻋﺒﺪاﻟﻠﻪ ﺭﻭﺩﻛﻲ #ﺷﻬﺪاﻱﻓﺎﺭﺱ 🌱🌷🌱🌷 #ڪانال_شهداےغریـب_شیـراﺯ: در واتساپ: https://chat.whatsapp.com/BwMzXYHqYVrEhEZrFmI872 #نشردهیـد یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید