تقدیم به مادران شهدای جاویدالاثر وقتی می رفتی سیرنگاهت کردم تا سالها قامت بلندت درذهنم ماندگارشود ،وقتی می رفتی قرآن وآب رابدرقه راهت کردم تا آرام گیرد دل پرالتهابم .پسرم آخرین بار که میرفتی چقدرزیباتر شده بودی چقدر بزرگتر به نظرم آمدی .رفتی ودل مادرت چله نشین یادت شد تادرتنهای هایم مرورکنم همه سالهایی راکه برایم کودکی کردی ،درذهنم مرورکردم اولین حرفت رااولین قدمت رااولین زمین خوردن وبلندشدن دوباره ات را،تورفتی ومن دلخوش به خاطراتت شدم باقاب عکسی که نگاهت درآن عادت همیشگی نگاهم شد .تو گفتی دعایت کنم تابه آرزویت برسی ،دعا کردم به آرزویت رسیدی ، حالا من آرزومیکنم تودعایم کن ،آرزویم برگشت توست حتی اگر به آن بلند قامتی روزرفتنت نباشی .سالهاست باهرصدای دری آغوشم رابرایت بازمیکنم ،سالهاست لالایی کودکی ات رازمزمه میکنم تا وقت آمدنت فراموشم نشود ،وسالهاست دلخوش میشوم به مادری یک مادر برایت شبهای جمعه میدانم اگر من مزاری از توندارم تا بغض های دلتنگی ام راآنجا بازکنم توزائری داری که مرجع تقلید همه شهدای گمنام است.