سال ۱۲۹۸ شمسی، و در زمان جنگ جهانی اول کشور ایران توسط انگلستان اشغال میشود و در اثر پیامدهای بعد از اشغال، از جمله قحطی و بیماری، نیمی از مردم ایران جان خود را از دست می دهند. این اتفاق در سال ۱۳۲۰ هم تکرار می شود و متفقین بار دیگر وارد ایران میشوند و این کشور را اشغال می کنند و خسارت های جبران ناپذیری به مردم ایران وارد می کنند. دلیل اشغال هم مشخص بود سرزمین ایران پل پیروزی بود و کشوری که بر ایران مسلط می شد عامل مهمی در پیروزی جنگ کسب میکرد. نکته مهم‌، نه در زمان جنگ جهانی اول و نه دوم، هیچ نیروی مسلحی که از جان مردم و تمامیت ارضی این کشور دفاع کند نبود. ارتش رضاخانی، حتی یک ساعت هم جلوی ارتش بیگانه دوام نیاورد و تسلیم شد. در این میان علاوه بر نبود نیروی سازمان یافته، تسلیحات خاصی هم در کشور نبود که تبدیل به عامل قدرت و بازدارنده شود. لازم به ذکر است فقط در دوران پهلوی، علاوه بر خسارت سنگین مالی و جانی، نزدیک به یک میلیون متر مربع از سرزمین ایران برای همیشه جدا شد. حالا و در آستانه ۴۶ سالگی انقلاب اسلامی، علاوه بر مجهز شدن به نیروی مسلح پیشرفته، بزرگترین ناو ایران به نیروی دریایی سپاه ملحق شد تا هرچه بیشتر امنیت، جان مردم و تمامیت ارضی این کشور حفظ شود و اساسا هیچ قدرت خارجی جرات نگاه چپ به این ملت را نداشته باشد. نتیجه این نیروی مسح سازمان یافته و البته تسلیحات به روز و پیشرفته، حفظ جان و مال و امنیت مردم و تمامیت ارضی این کشور است. این بخشی از دستاوردهای انقلاب اسلامی است که انقلاب به مردم ایران هدیه داده است. ✍سید محمد علی فروتن