میعادگاه شهدا | روشنگری
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️شیوه امیرالمومنین (ع) برای فقر زدایی از جامعه (بخش اول) 🔸 (ع) با برپایی و جامعه را از فقر نجات داد. یکی از تعلیماتی که از ائمه اطهار (ع) مخصوصاً امیرالمومنین (ع) برای ما به یادگار مانده است، شیوه برطرف کردن فقر و اختلاف طبقاتی در بستر جامعه است. این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که جوامع مختلف از دیرباز تاکنون با آن دست و پنجه نرم کرده‌اند و هر کدام بر اساس مبانی و جهان بینی خویش تلاش داشته‌اند که راه‌ حلی برای آن ارائه دهند، که معمولاً در این زمینه با مشکلات زیادی مواجه شده و شکست خورده‌اند. اما در حکومت کوتاه امام علی (ع) این مشکل حل شد، و این امر به خاطر دو آموزه مهم اسلام است که در ادامه به تبیین آن می‌پردازیم: 💠«مساوات» 🔹یکی از  دستورات مهم دین مبین اسلام، تاکید بر مساله در جامعه است، که امیرالمومنین (ع) در مورد آن می‌فرماید: «برترين مردانگى، شريك كردن برادران در اموال و برابرى با آنان در احوال است». [۱] «مواسات» معنای دقیقی دارد، که با انفاق و صدقه متفاوت است، زیرا انفاق و صدقه در جایی است که انسان بیشتر از نیاز خویش را در راه خدا به برادر دینی‌اش اهدا می‌کند، ولی در مواسات انسان فقط به اندازه نیاز خویش دارد، ولی همان را با برادر دینی‌اش تقسیم کرده و با یکدیگر استفاده می‌کنند. [۲] در حقیقت «مواسات» یک پله بالاتر از انفاق و صدقه است. 🔹در سیره امام علی (ع) موارد متعددی از این «مواسات» و برابری اجتماعی به چشم می‌خورد که نمونه‌ای از آن را می‌توان در کندن چاه و وقف آن برای فقرای مدینه، یا خرید دو پیراهن برای خودش و غلام‌شان و بخشیدن بهترین آن به غلام خویش دید. [۳] این مواسات و دست‌گیری از نیازمندان جامعه، در زمان برپایی حکومت آن حضرت به صورت پررنگ‌تری دیده می‌شود که نمونه‌ای از آن را می‌توان در ماجرای مشهور کمک آن حضرت به خانواده‌های شهدا مشاهده کرد. [۴] امیرالمومنین (ع) علاوه بر آن‌که عملاً «مواسات» و دست‌گیری از نیازمندان جامعه را انجام می‌داد، در بیانات خویش نیز جامعه اسلامی را به حمایت از این قشر دعوت می‌کرد، به گونه‌ای که در احادیث متعددی که از آن حضرت برای ما به یادگار مانده است، این موضوع مشاهده می‌شود. 🔹به عنوان مثال امیرالمومنین (ع) در حدیثی می‌فرماید: «درباره یتیمان از خدا بترسید، مبادا كه گرسنه بمانند و در جمع و جامعه شما تباه شوند؛ من از پیامبر خدا شنیدم كه فرمود: اگر كسى یتیمى را، تا آنجا كه بى نیاز شود، سرپرستى كند، خداوند به پاداش این كار، بهشت را بر او واجب مى‌كند. چنانچه اگر كسى مال یتیم را بخورد، خداوند - سوختن در - آتش را بر او واجب مى‌فرماید». [۵] و یا در حدیث دیگری فرمود: «هر مرد و زن با ایمانى كه از روی دلسوزى و مهر، دست نوازش بر سر یتیمى بكشد، خداوند رحمان به هر تار مویى كه از زیر دست او بگذرد برایش ثواب مى‌نویسد». [۶] ... پی‌نوشت‌ها: [۱] غرر الحكم و درر الكلم، ص ۲۱۳ [۲] نک‌: حکمت‌نامه‌ی پیامبر اعظم ص (ری شهری)، ۵۸-۶۳ [۳] دانشنامه اميرالمومنين(ع) بر پايه قرآن، حديث و تاريخ، ج‏۱۰، ص۳۳۹ [۴] بحار الانوار، ج۴۱، ص۵۲ [۵] همان، ج‏۴۲، ص۲۴۸ [۶] همان، ج‏۷۲، ص۴ نویسنده: کمالی منبع: وبسایت رهروان ولایت منبع/تبین 📡 پایگاه خبری تحلیلی وَرْاُئوی 🕯 میعادگاه شهدای وَرجُوی @varjovi @shohadayevarjovi
20 مشاهده