☝️زیربنای هر اندیشه معنوی ایمان به خداست. 👌حداقل اثر ایمان به خدای عادل حکیم این است که یک مؤمن عادی مطمئن می‌شود که کار خوب و صفت خوب در نزد خدا از بین نمی‌رود (اِنَّ اللهَ لایضیعُ اَجْرَ الْمُحْسِنینَ) هر محرومیتی از این قبیل، نوعی بازیافت است. ✌️❌بشر واقعاً دو راه بیشتر ندارد: یا باید خودپرست و منفعت‌پرست باشد و به هیچ محرومیتی تسلیم نشود و یا باید خداپرست باشد 😊و محرومیت‌هایی را که به عنوان اخلاق متحمل می‌شود محرومیت نشمارد و لااقل جبران‌شده بداند. 🤝انسانیت و گذشت و احسان اگر بر پایه تقوای الهی و طلب رضای الهی نباشد، بر پرتگاه خطرناکی است: ✨اَفَمَنْ اَسَّسَ بُنْیانَهُ عَلی تَقْوی مِنَ اللهِ وَ رِضْوانٍ خَیرٌ اَمْ مَنْ اَسَّسَ بُنْیانَهُ عَلی شَفا جُرُفٍ هارٍ[2]. آیا آن کس بهتر است که بنای کار خود را بر تقوا و رضای خدا قرار داد یا آن کس که بنای کار خود را بر لب پرتگاهی قرار داده که زیر آن خالی است و مشرف به سقوط است؟ ♨️کسی که تکیه‌گاه اخلاق و شخصیتش غیر خدا باشد، مانند این است که بر پرتگاه مشرف به سقوطی گام برمی‌دارد، هر لحظه احتمال سقوط دارد. ✨مَثَلُ الَّذینَ اتَّخَذوا مِنْ دونِ اللهِ اَوْلِیاءَ کمَثَلِ الْعَنْکبوتِ اتَّخَذَتْ بَیتآ وَ اِنَّ اَوْهَنَ الْبُیوتِ لَبَیتُ الْعَنْکبوتِ[3]. مَثَل آنان که دوستان و سرپرستانی غیر خدا انتخاب کرده و به آنها اتکا کرده‌اند مَثَل عنکبوت و خانه عنکبوت است، سست‌ترین خانه‌ها خانه عنکبوت است. ☝️این آیه ناظر به این است که غیر خدا را نمی‌توان تکیه‌گاه عمل قرار داد؛ غیر خدا تکیه‌گاه قرار می‌گیرد اما سست و بی‌پایه است. ادامه دارد..... 📚 #استاد_مطهری ، بیست گفتار ، ص 158الی 160 ✨ @shohda_shadat