🌸 دل با سکوت، رفت به تاریکی شب باد صدایش را رها کرد و آهنگِ دل تنگ بودن را، در سیاهی چشمِ ماه نواخت و نسیم سحر، شانه به موجِ بلندِ دریا می‌کشد نگین ها از لابه لای انگشت‌هایش می‌بارند تا خود را درونِ صدف پنهان کنند به امیدِ گردنبند شدن در گردنِ دخترِ صحرا که چشمِ آسمانی رنگش را بسته و رویای داشتنش را می‌بیند #شعر_سپید ✍#بتول_عباسپور 🆔@shokofeha_ye_kheal