چرا میسوزه دلم برای جوانهای خودمون هم میسوزه دلم برای خانم نسیبه علیدوست و یتیم هاش هم میسوزه و هم آتش میگیره برای فائزه ای که کلاسهاش بی معلم موند هم میسوزه برای آرمان علیوردی که به لباس دامادی نرسید هم میسوزه برای کسانی که فریب خوردن و برادر کشی کردن هم میسوزه برای دخترانی که مسخ امثال علی نژادها شدن هم میسوزه مگه میشه نسوزه؟ اما ما انسانیم، نژاد پرست نیستیم ، فلسطین، لبنان ،،یمن ،،آفریقا، ،امریکا هر جا مظلومی هست ، ما از ظلم آتیش میگیریم..و می‌سوزیم چرا تصور می‌کنید همه باید دنیاش کوچیک باشه و عواطفش محدود به جغرافیای خاصی باشه ؟؟ ظلم رو فقط در دایره خاصی درک کنه و فراتر از اون داد مظلومی رو نشنوه؟ یا چرا تصور می‌کنید ما اگر دلمون برای غزه میتپه ، ایران و ایرانی برامون کم رنگه؟مگر میشه ، انسان با درد زنده میشه و عظمت دردهاش میتونه به وجودش عظمت بده ....