هدایت شده از ابراهیم بارانی بیرانوند
آیت‌الله «حسین غفاری» روحانی مبارز دوران پهلوی
شهیدی که اجدادش هم شهید مبارزه بودند
آیت‌الله شهید حسین غفاری (۱۲۹۳ - ۱۳۵۳ ه.ش)، از علمای شیعه ایران و از علمای مبارز علیه حکومت رژیم پهلوی بود. او تحصیلات خود را در زادگاهش شروع کرد و دروس علوم دینی را در حوزه علمیه تبریز و حوزه علمیه قم نزد آیات عظام همچون امام خمینی، سیدمحمد حجت کوه کمره‌ای، سید‌شهاب‌الدین مرعشی نجفی، علامه طباطبایی، سیداحمد خوانساری و دیگران فرا گرفت.
تمام دوران زندگی آیت‌الله غفاری با حکومت پهلوی و همراه با رنج و محنت بود. مشاهده اوضاع نابسامان، مخالفت رژیم با روحانیت اصیل، محدود کردن مبارزان مسلمان، ترغیب و تشویق مردم به بی‌دینی و کشف حجاب، آزادی عمل فرقه ضاله بهائیت، و ریشه‌های افکار انحرافی همه و همه موجب می‌شد که او لب به اعتراض گشاید و در هر موقعیتی افشاگری نماید و رنج‌ها و دردهایی در این راه متحمل شد.
ایشان ۵ مهر ماه ۱۲۹۶ در خانواده‌ای روستایی در دهخوارقانِ تبریز متولد شدند. پدر و اجداد ایشان از علما و بزرگان علوم دینی شهرشان بودند. ۷ نفر از اجداد پدری و مادری حسین آقا که همه از علما بودند در مبارزه با قشون روس و مزدوران دربار و دیوان قاجار به شهادت رسیدند. پس مبارزهٔ سیاسی و ظلم‌ستیزی از نسل‌های قبل در این خاندان وجود داشته است.
حسین آقا در جوانی نیمی از روز را دروس دینی می‌خواند و نیمی دیگر را به کشاورزی و کارگری می‌پرداخت؛ او همسری بسیار قانع و زندگی بسیار ساده‌ای داشت. در سال ۱۳۳۶ مجوز اجتهادش را از اساتیدش گرفت و مجتهد شد. یک سال بعد به توصیهٔ امام خمینی که رهبر نهضت بودند به تهران مهاجرت کرد تا با جدیت بیشتری به مبارزه با رژیم پهلوی بپردازد.
در شب ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲ ش. مأمورین شاه به خانه‌اش هجوم آوردند و با لباس منزل او را به کمیته شهربانی بردند. در طول مدت بازداشت و در بازجویی‌ها اراده قاطع و شجاعت بی‌نظیر آیت‌الله غفاری تمامی مأموران را به حیرت واداشته بود؛ چراکه بازداشت‌ها، بازجویی‌ها و حبس‌ها و شکنجه‌های بی‌رحمانه تنها کوچک‌ترین اثر منفی در روح بزرگ و مقاوم او نداشت؛ بلکه پس از هر باز زندانی شدن با روحیه‌ای قوی‌تر و شجاعتی بیش‌تر به مبارزه ادامه می‌داد موقعی که زجر و شکنجه به سختی آزارش می‌داد نام مبارک امام موسی بن جعفر (علیه‌السلام) را بر زبان می‌راند و دیگر زندانیان را به استقامت و پایداری و صبر دعوت می‌کرد.
شهید غفاری پس از سال‌ها تلاش، مجاهدات، استقامت صبر و پایداری زندان و شکنجه عاقبت دعایش مستجاب شد و در غروب ششم دی ماه سال ۱۳۵۳ ش. در زندان، با دست و پای شکسته و دندان‌های خرد شده و محاسن زخمی خونین به شهادت رسید.
ساواک شبانه پیکر مطهر او را به قم فرستاد تا دفن شود، [۱۵] ولی طلاب و مردم قم از موضوع با خبر شدند و در تشییع جنازه با شکوه ایشان در صبح روز ۷ دی ماه ۱۳۵۳ ش. شرکت کردند و با فریاد غفاری ما کشته شد به خون خود آغشته شد، پیکر مطهر این اسوه مقاومت را از حرم حضرت معصومه (علیه‌السلام) تا قبرستان دارالسلام قم تشییع کردند
در دادگاه فرمایشی رژیم پهلوی وقتی دادستان از آیت‌الله غفاری می‌پرسد «نظر شما دربارهٔ اعلی‌حضرت همایونی چیست؟» ایشان پاسخ می‌دهند: «او و پدرش هر دو با کودتای انگلیسی‌ها بر سر کار آمدند. وقتی پدرشان خواسته‌های آنها را تأمین نکرد او را بردند و پسرش را به جایش آوردند. الان هم آمریکا حامی شاه است.». ایشان در غروب 6 دی ماه ۱۳۵۳ در اثر شکنجه‌های وحشیانهٔ ساواک به شهادت رسیدند.
منابع: خبرگزاری فارس،وب گاه ویکی فقه،