هدایت شده از سید یاسر جبرائیلی
✨ عضویت ایران در شانگهای و ورود دگرگونی در نظم جهانی به فاز عملیاتی
ایران در حالی به عضویت رسمی سازمان شانگهای درآمد که همچنان ۲۳ فرد و ۶۱ نهاد ایرانی در ماده ۷ قطعنامه برجام (۲۲۳۱) ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد، تحت تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل قرار دارند.
اهمیت این مسئله از آن روست که اعضای شانگهای در نشست ۲۰۱۰ خود در تاشکند تصویب کرده بودند که عضویت کامل یک کشور در این سازمان، مشروط به این است که تحت تحریم‌های شورای امنیت نباشد.
فارغ از مباحثی که پیرو رقابت‌های سیاسی داخلی حادث شده، این مهم را باید از منظر دگرگونی در نظم جهان تحلیل کرد. پاسخ به این سوال که چرا ایران به عضویت شانگهای درآمد، این نیست که چون در برجام تحریم‌های شورای امنیت علیه ایران لغو شد. ایران همچنان تحت تحریم شورای امنیت است و می‌توانید لیست افراد و نهادهای ایرانی تحت تحریم را اینجا ببینید. آنچه رخ داده، و بسیار حائز اهمیت است اینکه اعضای شانگهای، اعتباری که سابقا برای شورای امنیت سازمان ملل قائل بودند، در شرایط جدید قائل نیستند. از این منظر، می‌توان پیش‌بینی کرد که حتی اگر غربی‌ها مکانیسم ماشه را فعال کرده و قطعنامه‌های قبلی شورای امنیت علیه ایران را احیا کنند، تغییری در عضویت ایران در شانگهای پیش نخواهد آمد.
شورای امنیت سازمان ملل را می‌توان مهم‌ترین رکن نظم پساجنگ سرد دانست. اینک مهم‌ترین ضربه بر پیکر این رکن وارد شده و نباید اهمیت این اتفاق را از نظر دور داشت. دگرگونی نظم جهانی وارد فاز عملیاتی خود شده است.
ایران باید فعالانه در دو سطح نظم آسیایی و نظم جهان اسلام پروژه‌های جدی سیاست خارجی تعریف کند. تدوین یک منشور ملل آسیایی و یک منشور امت اسلام، باید به سرعت در دستور کار قرار گیرد.
@syjebraily