با گسترش حملات به غزه و ناکامی دیپلماسی، احتمال حمله زمینی به غزه هر لحظه نزدیکتر می‌شود. آیا با توجه به تهدیدهای جمهوری اسلامی، تهران در حال آمادگی برای پیشبرد شدیدتر جنگ نیابتی با اسرائیل است؟ جنگ غزه در حال گسترش و افزایش التهابات است. تلاش‌های دیپلماتیک برای ایجاد آتش‌بس موقت و توقف جنگ و ارسال مواد غذایی، دارو و سوخت به غزه جنوبی تا کنون به نتیجه نرسیده است. ساکنان غزه در محاصره اقتصادی شدید و کم‌سابقه یک فاجعه بزرگ انسانی را تجربه می‌کنند که هر لحظه ممکن است ابعاد آن گسترش یافته و به یکی از بزرگترین فجایع قرن بیست و یکم تبدیل شود. از ابتدای واکنش تلافی‌جویانه اسرائیل در شکل انتقام‌گیری کور نگرانی از گسترش جنگ به جبهه‌های دیگر مطرح بوده است. جمهوری اسلامی از ابتدا ضمن حمایت همه‌جانبه از عملیات نظامی و تروریستی "طوفان الاقصی" این پیام را داد که تمایل به مداخله در جنگ ندارد. اما در عین حال برای عدم مداخله شرط عدم حمله زمینی ارتش اسرائیل به غزه را طرح کرد. دولت آمریکا و اتحادیه اروپا نیز پیامی را با واسطه منتقل کردند که قصد درگیری با ایران ندارند. دولت رژیم صهیونیستی ضمن تهدید، تلویحا با راهکار امنیتی غرب در محدود کردن حوزه درگیری همراهی کرد. اعلام چندباره نبود نشانه و مدرک برای مشارکت جمهوری اسلامی در حمله نظامی حماس در ۷ اکتبر از سوی غرب و نهادهای نظامی و امنیتی کشورهای غربی نیز بیش از آنکه بازتاب‌دهنده واقعیت باشد، تدبیری سیاسی برای اقناع حکومت ایران به اجتناب از درگیری مستقیم و یا گسترش جنگ نیابتی با اسرائیل بود. البته دولت آمریکا تهدید نیز کرد که استفاده جمهوری اسلامی از فرصت ضربه امنیتی وارده به اسرائیل پیامدهای سنگین خواهد داشت. امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه نیز در تماس تلفنی با ابراهیم رئیسی نسبت به هرگونه تشدید و یا گسترش درگیری بخصوص در لبنان هشدار داد. هشدار مشابهی نیز از سوی وزارت خارجه آلمان صادر شد. اما ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، در رویکردی متضاد، فشار را متوجه دولت اسرائیل کرده و اظهار داشت که عدم توقف جنگ پیامدهای منفی برای اسرائیل و خاورمیانه خواهد داشت. او در اظهارنظری بی‌سابقه محاصره غزه از سوی اسرائیل را با محاصره لنینگراد توسط ارتش آلمان نازی مقایسه کرد.