در آیه بعد، اشاره به یکى از علل اساسى مخالفت هاى مشرکان کرده، مى فرماید: آنها قرآن را به خاطر اشکالات و ایرادهائى انکار نمى کردند، بلکه تکذیب و انکارشان به خاطر این بود که از محتواى آن آگاهى نداشتند (بَلْ کَذَّبُوا بِما لَمْ یُحیطُوا بِعِلْمِهِ). در واقع عامل انکار، عدم آگاهى و جهل آنها بود. اما این که منظور از این جمله، جهل درباره چه امورى بوده است؟ مفسران احتمالات متعددى داده اند، که تمام آنها مى تواند در آیه منظور بوده باشد، از جمله: جهل به معارف دینى و مبدأ و معاد، همان گونه که قرآن از قول مشرکان در مورد معبود حقیقى (اللّه) نقل مى کند که مى گفتند: أَ جَعَلَ الآلِهَةَ إِلهاً واحِداً إِنَّ هذا لَشَىْءٌ عُجابٌ: آیا خدایان ما را تبدیل به یک معبود کرده است، این چیز عجیبى است. و یا در مورد معاد مى گفتند: أَ إِذا کُنّا عِظاماً وَ رُفاتاً أَ إِنّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقاً جَدِیْداً: آیا هنگامى که ما تبدیل به استخوان پوسیده شدیم، بار دیگر به زندگى جدید باز مى گردیم. در حقیقت آنها، هیچ گونه دلیلى بر نفى مبدأ و معاد نداشتند، و تنها جهل و بى خبرى ناشى از خرافات و عادت به مذهب نیاکان، سدّ راهشان بود. یا جهل به اسرار احکام. جهل به مفهوم بعضى از آیات متشابه. جهل به مفهوم حروف مقطعه. و جهل به درس هاى عبرت انگیزى که هدف نهائى ذکر تاریخ پیشینیان بوده است. مجموع این جهالت ها و بى خبرى‌ها، آنها را وادار به انکار و تکذیب مى کرد. در حالى که هنوز تأویل و تفسیر و واقعیت مسائل مجهول، براى آنها روشن نشده بود ( وَ لَمّا یَأْتِهِمْ تَأْویلُهُ). تأویل در اصل لغت، به معنى بازگشت دادن چیزى است و بنابراین هر کار یا سخنى به هدف نهائى برسد، مى گوئیم تأویل آن آمده است، به همین دلیل، بیان هدف اصلى یک اقدام. یا تفسیر واقعى یک سخن. یا تفسیر و نتیجه و پایان یک خواب. و یا تحقق یافتن واقعیت یک مطلب، همه اینها تأویل نامیده مى شود. 🌼🌼🌼 سپس اضافه مى کند: این روش نادرست، منحصر به مشرکان عصر جاهلیت نیست، بلکه اقوام گمراه گذشته نیز، به همین گرفتارى مبتلا بودند، آنها نیز بدون این که تحقیق در شناخت واقعیت ها بکنند و یا انتظار براى تحقق آنها بکشند، حقایق را انکار و تکذیب مى کردند (کَذلِکَ کَذَّبَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ). در واقع همه آنها عذرشان، جهلشان بود، و بدبختیشان در عدم تحقیق و عدم جستجو و شناخت واقعیت ها، در حالى که عقل و منطق حکم مى کند: انسان چیزى را که نمى داند، هرگز انکار نکند، بلکه به جستجو و تحقیق بپردازد. و در پایان آیه، روى سخن را به پیامبر(صلى الله علیه وآله)کرده مى گوید: بنگر عاقبت کار این ستمکاران به کجا کشید (فَانْظُرْ کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الظّالِمینَ). اینها نیز به همان سرنوشت گرفتار خواهند شد. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۹ سوره مبارکه یونس) 💠 #تفســــــیر سیـ〽️ــگنال انــ🇮🇷ـقلاب را دریافت کنید: | پیام‌رسان ایتا |⚜ https://eitaa.com/signal_enghelab | پیام‌رسان بله |⚜ https://ble.ir/signal_enghelab