📌 حوزه، دقیقا کجای دعواهای این روزها تعریف می‌شود؟ ⁉️آیا روحانیت وظیفه‌ای نسبت به آنچه اذهان را درگیر کرده دارد؟ ⬇️ چند نکته که در آستانه سالگرد مهسا باید مرور کرد... 🔺 بیش از ۱۰ ماه پیش ایران با فتنه ای رو به رو شد که از همان ابتدا و زیر پوستِ دمیدن به احساساتِ جامعه، هم ملیت ایرانی‌ها و هم هویت مذهبی آنها و هم انسانیت را نشانه رفته بود. حقیقتی که گاه با آتش زدن پرچم ایران و گاه با اهانت به مقدسات خودش را نشان میداد. نکته اینجاست که از همان ابتدا به جهت پنهان ماندن روح ضد ایرانی، ضد مذهبی و روح تجزیه طلبانه‌ی جنبش تروریستی زاعش، کوشیده شد تا رنگ و بوی حمایت از #حقوق_زنان به آن دمیده شده و اصل آن پیرامون دو قطبی #حجاب شکل بگیرد. 🔺 یک نکته که بعد از این ماجرا اتفاق افتاد؛ توهین‌ها و حملات مکرر به باورهای دینی ایرانیان بود. این توهین‌ها و همچنین تکرار ابهامات پیرامون مسئله‌ی حجاب به شکلی بود که شخص آیت الله خامنه‌ای در گفتگو با بانوان ایرانی به میدان آمده و به آنها پاسخ داد. پر واضح است که در چنین آشوب هایی که مسئله‌ی دو قطبی پیرامون یک مسئله شکل می‌گیرد، نوع رفتار یک جبهه به شکلی است که از رسانه تا افراد، به میدان بیایند بلکه لیدرِ آن جریان لازم نباشد خودش را هزینه ی ماجرا بکند. 🔺 مسئله اینجاست که در کمال ناباوری، در مسئله ی پوشش بانوان و مسئله ی مذهب که حوزه ی تخصصی جامعه ی روحانیت محسوب میشود هم، نوعی از انفعال خودش را نشان داده که آیت الله خامنه‌ای در آن مرحله شخصا روشنگری کرده ‌اند. اگر از روحانیون سرشناسی که انصافا کوشیدند روی منبر روشنگری کنند بگذریم، این مسئله چند سوال را در ذهن به وجود می آورد: آنهای دیگری که تعدادشان کم نیست و بیوت بسیاری از مراجع را هم تشکیل می‌دهد نسبت به حجاب چه صحبتی دارند؟ آیا نظری در این خصوص ندارند؟ آیا دین درباره ی پوشش شهروندان جامعه نظری داشته؟ 🔺 ممکن است یک سوال منطقی و دقیق اینجا مطرح شود: ممکن است ورود چهره‌های مذهبی و دینی به این مسئله موجب پر‌رنگ‌تر شدن و حیثیتی‌تر شدن این دو قطبی شود. قطعا می‌پذیریم که برخی اگر اظهار نظر نکنند برکتش برای ایران و اسلام بیشتر است اما سوال اصلی اینجاست: آیا در این جمع کثیر، کسی در دفاع از دین، بلد نبوده و نیست که به گونه‌ای دفاع کند که تاحدود زیادی برای طیف‌های مختلف جامعه قابل فهم و قابل هضم باشد؟ آیا فقط رهبر ایران و منبری‌های خاص ضرورت این نوع دفاع و روشنگری را دیده‌اند؟ 🔺 مسئله زمانی مهم می‌شود که یادآوری کنیم: ما داریم درباره موضوعی دینی حرف می‌زنیم. موضوعی که حوزه‌ی تخصصی آقایان است. باز ممکن است برخی بگویند: شان حضرات این نیست که در این حواشی اظهار نظر کنند. این هم قابل پذیرش است اما پس از اظهار نظر اخیر حجت الاسلام سید محمد خاتمی (رئیس جمهور اصلاحات) با کلید واژه‌ی حجاب اجباری این سوال جدی‌تر می‌شود: یک نفر در لباس مذهب که قبلا رئیس جمهور ایران بوده از حجاب اجباری می‌گوید ، اینجا نگاه روحانیون و مراجع در قم چیست؟ 🔹 آنها حجاب اجباری را در دین می‌بینند؟ 🔹 حجاب را برای دفاع از حقوق زن می بینند؟ حجاب را ابزاری برابر حفظ جامعه از برهنگی می‌بینند؟ اساسا نگاهشان نسبت به مسئله چگونه است؟ 🔹 آیا در مسئله‌ای دینی که حوزه‌ی تخصصی آقایان است، این ضرورت که دفاع باید صورت بگیرد احساس میشود یا نه؟ 🔹 اگر بخواهیم صریح صحبت کنیم باید به این نکته برسیم: روحانیت خودش را نسبت به باورهای دینی مردم مسئول می‌داند؟ 🔹 روحانیت در دفاع از مسئله ی حجاب حرفی برای گفتن دارد یا دچار یک سو تفاهم شده ایم؟ 🔹 روحانیت در دفاع از هویت یک ملت ، چقدر توانسته مانند مطهری بفهمد و از دریچه‌ی نگاه تمدنی موضوعات را پیگیری کند؟ 🔺 در بزنگاه‌هاست که اسلام و ایران به یاور نیاز دارد. بپرسیم از خودمان که در بزنگاه‌ها کجا بوده‌ایم؟ نظاره‌گر یا در میدان ؟ این سوالیست که اگر برایش پاسخی نداشته باشیم، پاسخ این سوال هم مبهم می‌ماند: ما اگر در بزنگاه کربلا بودیم، قسمتمان از واقعه چه میشد؟ یاری کردن حسین؟ نظاره‌گر بودن؟ یا هم صدا شدن با امپراتوری رسانه‌ای لشکر یزید؟