🔴 قبل از پاسخ به این سوال بیان یک نکته ضروری است و ان اینکه موسیقی مثل هر ماهیت ممکنی در این عالم و هر شیئ و نعمتی افراطش یک مضراتی دارد کانت در اینباره می گوید؛ ایرادی که می‌توان به موسیقی وارد دانست، نوعی بی‌نزاکتی و بی‌منشی است؛ چرا که تأثیرات آن از حد و مرز مطلوب تجاوز می‌کند و تا خانه همسایه هم می‌رسد و به کسانی که جزء جمع مخاطبان آن نیستند نیز تحمیل شده، موجب آزار آن‌ها می‌شود؛ مشکلی که در مورد هنرهای بصری وجود ندارد؛ چرا که همیشه می‌توان نگاه خود را از آن‌ها برگرفت. ♦️اتفاقا در اسلام نیز به این ایراد موسیقی در احادیث اهل بیت علیهم السلام اشاره شده که موسیقی سبب زوال عقل و پوچی در انسان می شود ♦️♦️یعنی این موسیقی سبب غفلت از حقایق عالم بشود سبب تضعیف اراده و حرکت بشود سبب تقویت طماعی و شهوترانی بشود.اینها مذموم است که کانت هم به همین پوچ انگاری اشاره دارد 🔴اگر موسیقی حالت غنا داشت قطعا حرام است منتها غنا چیست!؟ غنا یعنی آن نظم مطرب و محرکی ک در پی آن لهو و لعب باشد و به حرام بیانجامد یا مفسده داشته باشد ♦️و الا مولی علی ان راهب ک نی می زد را گفت داره این کلمات توحید را با آهنگش می رساند. 🔴پس موسیقی مذموم در روایات موسیقی مطربی است که مناسب مجالش لهو باشد از حیث محتوا و آهنگ و ساختار