🌷مقام رضا در کلام آیت الله سید محمد صادق حسینی طهرانی (مدّظلّه)🌷 ♦️ راضی بودن از پروردگار، رضایت داشتن به مقدّرات پروردگار و چون و چرا نداشتن به قضا و تقدیر خداوند است. نه اینکه تعبّداً چون و چرا نداشته باشد، باید واقعا راضی باشد. ♦️ اما اگر در دلش قضائات و تقدیراتی که پروردگار برای او حکم کرده را دوست ندارد؛ مثلا مرض و ابتلائات را نمیخواهد، اما چون خدا آن را نازل کرده و می کند، تعبّداً میگوید: خدایا ما راضی هستیم! و در دلش واقعاً راضی نیست و دوست دارد که تقدیر خدا طوری دیگر بوده و بر وفق اراده و میل نفسانی خودش باشد ؛ این مرتبه، مرتبه ی رضا نیست. ♦️ ادنی درجه ی رضای حقیقی، اعلی درجه ی یقین است ؛ تازه خود رضا هم مراتبی دارد. باده توحید در کربلای عشق، ص 283. 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 🆔 @sobhetowhid