يكى از كنيزان امام حسين عليه السلام خدمت حضرت رسيد، سلام كرد و دسته گلى تقديم آن حضرت نمود. حضرت هديه آن كنيز را پذيرفت و در مقابل به او فرمود: تو را در راه خدا آزاد كردم . انس كه ناظر اين برخورد انسانى بود از آن حضرت با شگفتى پرسيد: چگونه در مقابل يك دسته گل بى ارزش او را آزاد كردى ؟! - چون ارزش ‍ مادى يك كنيز به صدها دينار طلا مى رسيد. حضرت با تبسمى حاكى از رضايت خاطر بود فرمود: خداوند اينگونه ما را ادب كرده ، چون در قرآن كريم مى فرمايد: اذا حييتم بتحيه فحيوا باحسن منها او ردوها اگر كسى به شما نيكى كرد او را نيكى و رفتار شايسته ترى پاسخ دهيد. و من فكر كردم ، از هديه اين كنيز بهتر اين است كه در راه خدا آزادش ‍كنم. اگر واقعا هر كس خوبيهاى مردم را با نيكيها و رفتار خوب ترى پاسخ مى داد، همان طور كه خاندان پيغمبر گرامى انجام داده اند، زندگى بهتر و جامعه ما جامعه اى اسلامى مى شود بحارالانوار، ج 44، ص 194 @sobhomid_RDS