🔹نشست ۱۱۰ خوانش تاریخ بیهقی درختی کهن سال را به سختی می توان از ریشه بیرون کشید اما احوالی بر ما گذشته است که دیگر حس نمی کنیم درختِ تناورِ فرهنگمان هنوز استوار در خاک قرار دارد؛ گویی مُعلَقیم میان و زمین و آسمان. دل به خاکی دیگر سپرده ایم به امیدِ حاصلخیزی بیشتر و از خاک کُهَنِمان دل کنده ایم، اما هنوز زمینی در خورِ خویش نیافته ایم. اندک ریشه هایمان هنوز در آب است و این حیات نیم بندی که داریم از آن آب است. تا ریشه در آب است امید ثمری هست سخن زلالِ امثال سعدی و حافظ و بیهقی همین آب حیاتی است که شاید در این ظلمات بتوان جُست. ظلماتی که آیتِ یأس از در و دیوارش می بارد! درختِ معلقِ خزان زده ای که مرگ و زندگی اش به این آب بسته است، دیگر از سر تَفَنُن ریشه هایش آب نمی نوشند، بلکه آب را به جان می خرند و در طلبش سر از پای نمی شناسند تا بلکه ریشه ها به خاکی نو راه یابند و درخت پس از این جدال مرگ و زندگی، نفسی بکشد و قراری یابد و باز جوانه ای بزند. ▪️متن خوانی و شرح تاریخ بیهقی ▫️جلسه ۱۱۰ 📅 چهارشنبه ها ساعت ۱۸:۳۰ 🔻 لینک ورود آنلاین به جلسه https://dialog.sohasima.ir/ch/adabiat @soha_sima