2. خواسته دوم؛ که در این بخش از دعا:«وَصَبِّرْنِی فِیهِ عَلَی کَائِنَاتِ الْاَقْدَارِ» آمده است از خدا می‌خواهیم که ما را در برابر قضا و قدر خویش راضی کند. بنابراین از خدا درخواست می‌کنیم که خدایا مرا بر تقدیر خودت صابر قرار بده! مراد از «کَائِنَاتِ الْاَقْدَارِ»، قضا و قدر حتمی الهی است. هر کس در لوح محفوظ قضا و قدری دارد که نمی‌داند صلاح او در آن امر است. انسان در تمام مراحل زندگی برای رشد و ترقی و ارزیابی عملکردش امتحان می‌گردد و کسانی در این امتحان پیروز می‌گردند که بر تقدیرات الهی راضی بوده و بر مشکلات و مصائب صبر نمایند. خداوند در قرآن می‌فرماید:«و لبنلونکم بشیِ من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثمرات و بشر الصابرین!. (بقره:155). ‌یعنی امتحان می‌کنیم شما را به وسیله‌ای از ترس و گرسنگی و نقصان و ضرر از اموال و نفس تان و میوه‌های تان (در باغ‌ها) و بشارت باد بر صابران». این آیه نشان دهنده آن است که انسان در تمام مراحل زندگی برای رشد و ترقی و ارزیابی عملکردش امتحان می‌گردد و کسانی در این امتحان پیروز می‌گردند که بر تقدیرات الهی راضی بوده و بر مشکلات و مصائب صبر نمایند. هنگامی که مصیبتی بر آنان وارد شد، بگویند: «انا لله وانا الیه راجعون!؛ یعنی همه ما برای خداییم و به سوی او باز می‌گردیم» ‌که خداوند نیز در عوض صبر و ایمان آن‌ها در قرآن می‌فرماید: «اُولَئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَاُولَئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ؛(بقره:157)، یعنی آنان گروهی هستند مخصوص به درود و الطاف الهی و رحمت خاص پروردگار و آنان خود هدایت یافتگانند. 3. خواسته سوم، که در این بخش از دعا بیان شده است: «وَوَفِّقْنِی فِیهِ لِلتُّقَی» از خدا می‌خواهیم که ما را موفق به تقوی کند. که یکی از فلسفه‌های اصلی روزه، «تقوا» می‌باشد. تقوا به معنی این هست که اگر کسی از اعمال ما با خبر شود، طوری زندگی کرده باشیم که ناراحت نشویم. ماه مبارک رمضان فرصتی برای تمرین تقوا است. تقوا یک کلام به مفهوم انجام واجبات و ترک محرمات الهی می‌باشد که انسان را به مقام‌های والای دنیوی و اخروی می‌رساند که یکی از آن مقامات این است که انسان تقوا پیشه و پرهیزکار طبق آیه قرآن نزد پروردگار خویش دارای حرمت خاص می‌گردد چنانچه خداوند در تمام امور در دنیا و آخرت او را کفایت می‌کند. 4. خواسته چهارم، که در این بخش از دعا به آن اشاره شده:«وَصُحْبَةِ الْاَبْرَارِ بعَوْنِکَ یا قُرَّةَ عَینِ الْمَسَاکِین!» از خدا می‌خواهیم که خدایا ما را با خوبان و ابرار هم‌نشین کند. و در فراز نهایی دعا خواسته شده است که خدایا به کمک و یاری خودت این چهار دعای من را مستجاب کن، ‌ای کسی که روشنی چشم فقرا هستی!.» پس باید به این نکته توجه داشت که با چه کسی هم‌نشین می‌شویم چنانچه در شعری داریم: «با بدان کم نشین که صحبت بد/ گر چه پاکی تو را پلید کند». رابطه تنگاتنگی بین تقوا و مصاحبت با نیکان می‌باشد چرا که انسان تقوا پیشه هیچ گاه با بدکرداران و کسانی که معصیت پروردگار خویش را انجام می‌دهند مصاحبت و معاشرت نمی‌کند چرا که خود خداوند نیز در قرآن می‌فرماید: «قل لایستوی الخبیث والطیب؛ (مائده:100)، بگو که خبیث و آلوده به کثافات و طاهر و پاکیزه مساوی نمی‌باشند» تنها مصاحبت تقواپیشگان با نیکان و ابرار است، چرا که خود نیز از نیکان و ابرار هستند. زیرا هیچ کسی به درجه ابرار و نیکان نمی رسد مگر اینکه تقوای الهی را پیشه سازد. ✅🔰#✅🔰#مطالب داغ متفاوت، زیبا، جدید و ناب مذهبی، فرهنگی و قرآنی، را در جمع ما بخوانید!🌷🌷🌷♻ 📚#کانال:https://eitaa.com/maaref_Danishi_arzeshi 💯🪴گروه:http://eitaa.com/joinchat/1976172574C764de743b2 @sokhanangoharbar🥀 🙏#همراهی ما توشه ی معنوی شما!.